Kamienna Stara jest jedną z najstarszych miejscowości gminy Dąbrowa Białostocka. Nazwa pochodzi od rzeczki Kamienna, płynącej wzdłuż zabudowań i wpadającej do Biebrzy. Powstanie wsi wiąże się z okresem zagospodarowywania Puszczy Grodzieńskiej, która pierwotnie rozciągała się pomiędzy Prusami a Niemnem i przylegającą doń z południa Puszczą Białowieską. Rozlegle tereny puszczy podzielono w XVI w. na mniejsze obszary zwane leśnictwami. Obszar ten obejmowało leśnictwo nowodworskie i w I połowie XVI w. znajdowało się w rekach królowej Bony, jako zabezpieczenie wniesionego przez nią posagu. Na przełomie XVI i XVII w. z ramienia królewskiego funkcje leśniczego objął Piotr Wiesiołowski. Wówczas to granice obszaru leśnictwa opierały się na rzekach Sidrze, Brzozówce i już za Biebrzą - obejmowało lasy w okolicach dzisiejszych miejscowości Kunichy, Jaminy i Jaziewo. W wyniku postępów kolonizacji puszcza na wschodzie cofnęła się w początku XVII w. do rzeki Kamiennej.
Piotr Wiesiołowski często przebywał z rodziną w Kamiennej; tam też zmarła jego żona (1591 r.). Prowadził on ożywioną działalność na tym terenie: zakładał wsie, fundował parafie (np. w Dąbrowie Białostockiej w 1595 r.), wznosił kościoły, przyczyniał się do powstania miast (Lipsk 1580 r.). On sam, a potem jego spadkobiercy, upodobali sobie dwór kamieński, obok którego założyli piękny, kwaterowy park dworski. Kamienna będąc rezydencja jednego z najmożniejszych magnatów tych czasów promieniowała kulturą na najbliższą okolicę. Później Kamienna stała się główną siedzibą Krzysztofa Wiesiołowskiego, syna Piotra i Zofii Lubomirskich. Ten piastował godności starosty tykocińskiego, wasilkowskiego, supraskiego, mielnickiego, dzierżawcy Kleszczel. Był ekonomem grodzieńskim, marszałkiem Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jego żoną była Aleksandra Marianna z Sobieskich, ciotka króla Jana III Sobieskiego. Wiesiołowscy ufundowali wiele instytucji dobroczynnych i religijnych. We dworze kamieńskim koncentrowało się wówczas życie polityczne i kulturalne. Bywał w nim również Łukasz Górnicki, autor Dworzanina Polskiego. Krzysztof Wiesiołowski zmarł 19 kwietnia 1637 r. W Kamiennej zmarła w 1645 r. Aleksandra Wiesiołowska, wdowa po Krzysztofie. Zatem w I. 1574-1645 dwór ten był główna rezydencja Wiesiołowskich.
Z rodem Wiesiołowskich związana jest budowa drewnianej kapliczki pw. św. Anny. Według miejscowej legendy jej powstanie związane było z przypadkiem pogryzienia przez dworskie psy na śmierć, chłopskiej córki Anny, która wracała z dworu do domu. By zdośćuczynić tej tragedii Piotr Wiesiołowski ufundował kościółek pod wezwaniem św. Anny, ponieważ według dawnego prawa karnego winny śmierci w ramach pokuty oraz pojednania z rodziną zabitego miał postawić kaplicę w miejscu zbrodni.
Kaplica ta jest najstarszą budowlą sakralną na Podlasiu i jednym z najciekawszych obiektów zabytkowych .Drewniany kościół znajdował się obok letniej rezydencji Wiesiołowskich, która nie zachowała się do dnia dzisiejszego. Kościół w Kamiennej, wielokrotnie remontowany, zachował do dzisiaj swój pierwotny wygląd i wystrój, Wśród wyposażenia jedna z niewielu XVII-wiecznych nastaw ołtarzowych na dawnej Grodzieńszczyźnie.
W 1763 r. wymieniono więźbę i pokrycie dachowe. Prawdopodobnie w 2. poł. XIX w. pokryto kościół strzechą, wymienioną w 1929 r. na blachę. W 1953 r. małe, zamknięte odcinkowo okna wymieniono na duże, prostokątne. W latach 1965-1975 ściany na nowo oszalowano, wzmocniono lisicami, zmieniono stropy, podłogi, schody, wyremontowano chór muzyczny. W latach 90. Wymieniono podwaliny i przywrócono pierwotny wygląd okien. W latach 1995-1996 naprawiono więźbę dachowa i pokryto dach gontem. W kaplicy znajduje się kamienna chrzcielnica z wyrytą datą 1609. Corocznie w święto św. Anny, które przypada na 26 lipca, odbywa się tu odpust.
W pobliżu kościółka jest grób, w którym spoczywają prochy gen. Nikodema Sulika, jednego z polskich dowódców w bitwie pod Monte Cassino, prochy generała i jego żony Anieli zostały sprowadzone z Londynu do Kamiennej Starej w 1993 roku i zgodnie z wolą rodziny spoczęły przy kaplicy św. Anny w otoczeniu kilkusetletnich lip. Nikodem Sulik urodził się 15 sierpnia 1893 r. w Kamiennej Starej. Jego ojciec Jan i matka Katarzyna z domu Skoczkówna, byli rolnikami.
