Bitwa o Monte Cassino była jedną z najcięższych i najkrwawszych bitew II wojny światowej. Znajdujący na tym wzgórzu klasztor był kluczowym stanowiskiem w linii Gustawa, czyli systemie połączonych niemieckich linii obronnych, biegnącym przez całą szerokość najwęższej części Włoch i mających za zadanie zamknąć aliantom drogę do Rzymu. 18 maja 1944 roku żołnierze gen. Andersa zatknęli biało-czerwoną flagę nad gruzami klasztoru na Monte Cassino.
Od stycznia do maja 1944 roku Niemcy odparli trzy ataki wojsk alianckich, w których uczestniczyły oddziały amerykańskie, angielskie, francuskie, hinduskie i nowozelandzkie. Dopiero czwarta faza walk pod nazwą Operacja Honker, z udziałem 2. Korpusu Polskiego, dowodzonego przez gen Władysława Andersa, zakończyła się sukcesem. W wyniku natarcia przeprowadzone w nocy 17 na 18 maja 1944 r. polscy żołnierze zajęli wzgórze Monte Cassino. Droga do Rzymu stanęła otworem.
