|
|
2012-07-17
Syn generała Nikodema Sulika spoczął w grobie obok swoich rodziców, w Kamiennej Starej koło Dąbrowy Białostockiej.
Bolkowi bardzo by się to wszystko podobało. Dlatego on tutaj wrócił, bo to jest jego ziemia - powiedziała Iwona Sulik, żona Bolesława.
Bolesław Sulik zmarł w Warszawie 22 maja 2012 r. po ciężkiej chorobie. Zgodnie z wolą swoją i rodziny został pochowany tam, skąd pochodzili jego przodkowie.
Dziś do Kamiennej Starej przybyło wielu znamienitych gości. Byli przedstawiciele Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, której Bolesław Sulik przewodził w latach 1995-99, przybyła delegacja białostockiego IPN-u, władze gminy Dąbrowa Białostocka, rodzina oraz mieszkańcy Kamiennej.
- Poznałem go w 1970 roku, w grudniu. Spotkaliśmy się i zostaliśmy przyjaciółmi - wspominał zmarłego Jan Lityński z kancelarii Prezydenta RP. - Mimo tego, że cierpiał przez ostatnich kilkanaście lat życia, był szczęśliwy. Żegnaj Bolku, żegnaj przyjacielu.
- Był to człowiek, który łączył w sobie optymizm i upór - mówił przyjaciel Bolesława Sulika z Wielkiej Brytanii.
- Bolek był wymarzonym szefem, z którym można było o wszystkim porozmawiać. W każdym widział człowieka. Szkoda nam go strasznie - wspominała łamiącym się głosem współpracownica Bolesława Sulika z KRRiT.
Bolesław Sulik urodził się w 1929 roku w Toruniu jako piąte dziecko Nikodema Sulika, późniejszego dowódcy 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Po wojnie znalazł się w Londynie.
Większość swojego życia spędził na emigracji, ale od połowy lat 60-tych gościł w Polsce, nawiązując bliskie kontakty ze środowiskiem literackim i filmowym. Współpracował między innymi z Andrzejem Wajdą (jako scenarzysta "Smugi cienia"), Kazimierzem Kutzem i Jerzym Skolimowskim. Spotykał też ludzi z kręgu opozycji. Przyjaźnił się m.in. z Jackiem Kuroniem. Od 1976 roku, mimo prób, władze PRL nie pozwoliły mu wjeżdżać do Polski. Kontakt z krajem odzyskał jesienią 1987 roku. Na stałe wrócił do Polski w maju 1991 roku.
W kwietniu 1993 roku Bolesław Sulik został wybrany przez Sejm na stanowisko członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Przewodniczącym Rady został w grudniu 1995 roku i funkcję tę pełnił do kwietnia 1999 roku. W lipcu tego samego roku przyjął stanowisko doradcy Zarządu TVP, a w 2000 roku został członkiem Rady Nadzorczej tej spółki.
W 2010 roku nakręcił swój ostatni film poświęcony historii legendarnego oficera polskiego wywiadu z okresu II wojny światowej mjr. Mieczysława Słowikowskiego.
Bolesław Sulik spoczął w rodzinnym grobie nieopodal zabytkowego kościółka w Kamiennej Starej.
źródło: isokolka